Бағзыда бір басқарушы болыпты. Өзі зұлым, асқан жауыз болса керек. Алдына келгеннің бәрі қорқыныштан құрдай жорғалап кетеді екен.

Сол басқарушы бір күні терең, суық құдыққа түсіп кетеді. Айғайлап елді көмекке шақырғанымен оған қол ұшын созуға ешбір жан бармапты.

Осылай бірнеше күн өтеді. Бір күні таң атып қалған уақытта әлгі құдыққа әлдебіреу келіп, онда кім түсіп кеткенін білмек болады. Зұлымды көргенде көмектеспек райынан қайтады. Керісінше, бұрын өткен оқиғалар есіне түсіп, жерде жатқан тастармен ұра бастайды. «Ал, қалың қалай? Сен ешқашан ешкімге көмектескен емессің. Ол туралы ойлаған да емессің. Енді өзің көмек сұрап жатырсың. Зұлым, жауыз едің. Енді өз ісіңнің жемісін көресің. Қара да отыр, саған кім көмектесер екен! Өзің ренжіткен, қорлаған адамдар туралы ойламадың, аяушылық дегенді білмедің. Енді неге өзіңе мейірім күтесің? Сен күн сайын біздің бақытымыз бен тыныштығымызды бұздың. Соңында өзің қазған құдыққа өзің түстің»-деп ішіндегі бар ызасын айтып салады.

Міне, бұл мысал ғана емес, біздің өміріміздің өрнегі. Адамдар екі мақсатпен құдық қазады: бірі – шын құдық, екіншісі – метафориялық. Қайырымды адам құдықты өзі таза су ішу үшін, өзгелерге пайдалы болу үшін қазса, залымдар басқаларға бөгет болуы үшін қазады. Ал жоғарыдағы мысал «жамандық жасасаң жақсылық күтпе»-деген заңдылықтың мысалы.

Адам өз өмірінің шектеулі екенін білуі керек. Әр өткен күн, әр сағат, өтіп жатқан әр минут соның дәлелі. Себебі, ешбір жамандық жазасыз қалмайды. Құран аяттарында: «Жақсылық жасаушының ісі өзіне пайдалы, жамандық жасаушы өзіне зиян келтіруде. Ал сенің Жаратушың құлдарын жәбірлемейді»-делінген. Әркім не ексе, соны оратынын адам баласының сан ғасырлық тарихы әбден дәлелдеп берген. Қазақ бұндайда «Жалғанның қысасы ақыретке кетпейді»-деп отырады. Адамның біреуді жәбірлеп айтқан сөздері, жаман-жақсы істері, алғыс-қарғысының бәрі сол адамның не тозақта, не жұмақта алдынан шығады.

Сахабалар Алла елшісіне келіп: «О, Алланың елшісі! Мен өзімнің мұсылман екеніме ант беремін»-дегенде, Алла елшісі: «Егер сен барлық адамдарға жақсы қарым-қатынаста болып, бәріне жақсылық тілейтін болсаң мен сенің куәлігіңді қабыл етемін»-деп шарт қойып отырған екен. Адамдардың кемшілігіне түсіністікпен қарай білу, түсінуге тырысу, түсінбесең де артық ауыз сөзге бармай, сөгуден аулақ болу мұсылманға тән адами қасиет.

Қарағанды облыстық орталық мешіті

Әмина Омарова