Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) өмірден өтер шағында Фатима әкесін зиярат етіп келген-ді. Алла елшісі (с.ғ.с.) оны жанына шақырып, құлағына бірдеңе дейді. Мұны естіген Фатима көз жасына ерік беріп жылай бастайды. Жылағанын көрген Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) оны жанына қайта шақырып, құлағына тағы да сыбырлап бірдеңе айтады. Мұны естіген қызының жүзіне күлкі үйіріліп және басқалар шаттыққа бөленді. Фатима Пайғамбарымыздың (с.ғ.с.) алдынан шыққаннан кейін оған Айша анамыз ілесе шығып: «Не үшін жылап, неге күлдің?» – деп сұрағанда, ол:

– «Мен Пайғамбардың сырын жая алмаймын», – деп жауап береді. Яғни Пайғамбар (с.ғ.с.) сендердің естулеріңді қалағанда, мұны құпия қылып айтпас еді дегенді меңзейді. Бірақ кейін Пайғамбар (с.ғ.с.) көз жұмған соң, бұл құпияны Айшаға айтып берген. Фатима:

– «Алла елшісі (с.ғ.с.) алғаш рет құлағыма сыбырлағанда: «Жәбірейіл (аләйһис-сәләм) әр жылы маған Құранды басынан аяғына дейін бір рет қайталататын, ал бұл жылы екі рет қайталатты. Осыған қарағанда, менің өлім сәтім таяды-ау», – деді. Мен мұны естіп жыладым. Алла елшісі (с.ғ.с.) менің жылағанымды көріп, маған қайтадан сыбырлап:

– «Отбасымның ішінде бірінші боп маған жолығатын сенсің», – деді. Мұны естіп, мен қуанғанымнан күлдім», – деген. Пайғамбарымыздың (с.ғ.с.) Әли мен Фатимаға, Хасан мен Хусейнге қарап:

– «Мен сендерге қастасқанға қаспын, достасқанға доспын!» (Ахмад, Муснад: 2/442; Әл-Хаким, Мустадрак: 3/149) – дегені риуаят етіледі. Сондай-ақ Пайғамбарымыз (с.ғ.с.):– «Фатима – менің бір бөлшегім: Оған азар берген маған азар береді» (Әл-Бұхари, Фадаил асхабин-нәби: 12; Муслим, Фадаил әс-сахаба: 94 және басқалар.) , – деп айтқан.

Фатима Пайғамбарымыздан (с.ғ.с.) алты айдан кейін өмірден өткен. Сол кезде оның жасы небәрі жиырма сегізде болатын. Алла Тағала Өз елшісінің сүйікті қызы Фатимаға разы болсын!