Умар ибн әл-Хаттаб заманында сүт сатушылардың кейбірі сүтке су қосатын. Мұсылмандар олардың үстінен халифке шағым жасайтын. Тақуалардың билеушісі шабарманын базарға жіберіп, сатушылардың сүтке су қоспауын, бұл талапты орындамаған жағдайда олардың қатаң жазаланатынын жеткізеді.

Бір күні түнде Умар ибн әл Хаттаб өз қызметшісімен бірге мұсылмандардың тұрмыс-тірлігін көруге шығады. Жолда олар демалып алу үшін бір қабырғаның тасасына келіп тоқтайды. Сонда бір әйелдің қызына:

- Тұр қызым, сүтке су араластыр! – деп жатқанын естиді.

- О, анашым! Бүгін билеушінің не бұйырғанын естімедіңіз бе? – дейді сонда қызы.

- Не бұйырды? – дейді шешесі.

- Ол шабарман жіберіп «сүтке су араластырмау» керектігін бұйырды – дейді қызы.

- Қызым-ау, тұр да, сүтке су араластырып қой. Бұл жерде сені билеуші де, шабарман да көріп тұрған жоқ – дейді шешесі.

- Алланың атымен ант етейін, алдында күнәһар болмаймын. Умар көріп тұрмаса да, Алла Тағала бізді көріп тұр – деген екен.

Келесі күні таңертең Омар өзінің ұлы Асымға: «Осындай жерге бар, сонда жас бойжеткен бар. Егер ол қыздың басы бос болса, оған үйлен. Мүмкін, Алла саған одан салиқалы ұрпақ берер!»-дейді.

Умардың көрегендігі дәл келеді. Асым сол қызға үйленеді, осы некеден Үммі Асым есімді қыз бала дүниеге келеді. Үммі Асым Абдулазиз бин Марванға тұрмысқа шығады. Бұл некеден Умар бин Абдулазиз туады. Осы бала әлемге өзінің әділеттілігімен танылған билеуші болады.

Ұлы билеуші Умар ибн әл Хаттаб өзінің баласына жар таңдағанда оның шыққан тегіне, не байлығына қарамай, тек Аллаға деген сеніміне, адалдығына қараған-ды. Ол бойжеткен артық байлығы, қоғамда жоғары дәрежесі болмай-ақ, шынайылыққа, ихсан дәрежесіне жеткен қыз еді.

Қарағанды облыстық орталық мешіті

Әмина Омарова