Бір  әулие  кісі көпірден  өтіп  келе  жатып, алдынан итті кезіктірген  екен. Көпір бір ғана  адам  өте  алатындай  көлемде  болады. Әулие  адам:  «Әй  ит! Сен  жат, мен  сенің  үстіңнен  өтейін»- дейді. Сонда әлгі  итке  Алланың  құдіретімен  тіл  бітіп: «Жоқ  сен  жат,  мен  сенің  үстіңнен  өтейін»-депті. Әулие адам: «Мен  жол  жүріп  келемін, сен  менің  үстімнен  өткенде, сілекейің ағып  киіміме  тисе оны жуу  керек  болады. Сосын  менің  кір киімді тазалайтындай мүмкіндігім  жоқ»-деп  жағдайын  түсіндіреді. Сонда  әлгі  ит: «Сен  менің  үстімнен  өтіп бара жатқанда, сенің  ойыңа: «Мен адаммын! Бұл ит! Мен сондықтан  бұның  үстінен  өтіп  барамын»- деген  ой келе ме?»-деп  қорқамын. Егер мен айтқандай  болса,  жүрегіңе  тәкаппарлық орнап, бір  дақ пайда  болады, жүрекке біткен  дақты  сумен  жуып  кетіре алмайсың! Ал  менің  сілекейім киіміңе  тисе,  оны  сумен  жуып  тазарта  аласың!»-деп  жауап  берген  екен.

    Біздің  бұл  оқиғадан  алар  өнегеміз, әрқашан тәкаппарлық  «дағы»  жүрегімізге түсуден сақтануымыз  қажет. Тәкаппарлық  жүрекке  дақ  салатын жаман қасиеттердің  бірі.

Тәкаппарлық - адам  өзін  өзгелерден  жоғары  санау. Ібілістің  жәннаттан  қуылуына  да себеп  болған  осы  тәкаппарлық  болатын. Пайғамбарымыз(с.ғ.с.): «Кімнің жүрегінде  шаңның  тозаңындай тәкаппарлық  болса,  ол  жәннаттің  иісін де  сезе алмайды»-деген.  Сондықтан  мұсылман  адам өзін осындай теріс қасиеттерден  аулақ  ұстау  қажет. Дана халқымыз: «Ұлық болсаң  кішік  бол»-деп, атақ-даңқың айға жетіп тұрса да,  тәкаппарлықтан  алыс болуға  шақырады. Алла баршамызды  тәкаппарлықтан сақтағай!

 Абай ауданының  наиб  имамы:  Смағұлов Жасұлан Манапұлы