Ертеде бір ел билеген әкім болыпты. Ол әкімнің үнемі айналасындағыларға тисіп, кекететін әдеті болыпты. Сәл ұнамай қалған нәрсесіне ызалануы да ерекше қатты болатын. Бір күні қызметшілерінің біреуі алыстан келіп үсті-басы шаң болса да, әкімнің алдына шығады. Әкім: – Түріне қарашы! Қайдан келе жатырсың соншама? – деп сұрайды. – Тозақтан келе жатырмын. –Тозаққа не үшін бардың? – От керек болды да, сол жерде көп деп барған едім. – Енді алдың ба керегіңді? – Жоқ, ала алмадым. Жаһаннам күзетушілерінен сұрасам, олар “ойлағаныңыздай бұл жерде от жоқ.әркім отты дүниеден өзімен бірге алып келеді” дейді.