Омардың қасында бір кісі әлдебір дауға қатысты куәгер болған еді. Омар ибну-л- Хаттаб оған: – Мен сені танымаймын, сені танитын біреу келсін,- деді. Жанында тұрғандардың біреуі: – Мен оны танимын,- деді. Омар одан: – Иә, танысаң айтшы, бұл қандай адам?- деп сұрады. Ол кісі: – Жөні түзу, әділ кісі,- деп жауап берді. Омар (р.а.) қайта сұрады: – Күндіз-түні не істеп, не қойғанын жақсы білетіндей жақын көршің бе еді? – Жоқ,- деп жауап берді әлгі кісі. Омар (р.а.): – Кісінің қаншалықты Құдайдан қорқатын тақуа екендігі оның ел арасындағы іс-әрекеті мен қылықтарынан белгілі. Бұл кісі сауда-саттықпен айналысушы ма еді?- деп қайта сұрады. Әлгі кісі бұған да: – Жоқ,- деп жауап берді. Бұл жолы Омар (р.а.): – Бұл кісінің мінез- құлқының жақсы-жаман екендігіне көз жеткізетіндей бірге сапарға шығып көріп пе едің?- деп тағы сұрады. Әлгі кісі бұл сұраққа да «Жоқ» деп жауап бергенде Омар: – Онда сен бұл кісіні танымайды екенсің,- деді де куәгерлік айтқан адамға қарап:- Бар да, сені танитын басқа біреуді ертіп кел,- деді . Демек, бір адамды жақыннан тану үшін 3 шартқа аса мән берген жөн. Не қоян-қолтық араласатын көрші болып тұрасың, не саудаласып көресің, не бірге сапарға шығасың. Ал, осы үш шарт жүзеге аспаған болса – ол адамды танимын деу ағаттық.