Мұхаммед Пайғамбардың әкесі Абдулла құрайыштар арасында ерекше адам болған. Ол Әбдімүтәліптің оныншы баласы еді. Әбдімүтәліп бірде Аллаға егер он ұл берсе бір ұлын құрбандыққа бермекке уәде етеді. Кейін ол уәдесі есінен шығып кетеді. Бір күні Қағбаның қасында ұйықтап жатып түсінде әлгі уәдесін есіне тусіреді. Уәдесі есіне түскен ол ұлдарының бірін құрбандыққа шалу үшін жеребе тастайды. Жеребий ең сүйікті ұлы Абдуллаға түседі. Туысқандары оны бұл райынан қайтаруға үгіттеп бағады. Олар Абдулланың орнына түйені құрбандыққа шалуды ұсынады. Әбдімүтәліп ұлы мен он түйенің арасында жеребе тартады. Әр тартқан сайын жеребе Абдуллаға түсе береді. Жеребе ұлына түскен сайын әкесі түйе санын он басқа көбейтіп отырады. Ең соңында түйе саны жүзге жетеді. Сөйтіп Әбдімүтәліп Абдулланың орнына 100 түйені құрбандыққа шалады. Осы оқиғадан кейін Пайғамбарымыздың (с.ғ.с) әкесін «Забих» (құрбандық) деп атап кеткен. Біздің Пайғамбарымыз өзін екі құрбандықтың ұлымын деп атаған (Исмайыл мен Абдулла). Себебі өз әкесі Абдулланы, арғы атасы Исмайылды кезінде әкелері құрбандыққа шалмақ болған еді.

Абдулла сұңғақ бойлы, шымыр, көркем мінезді және меккелік ерлер арасында беделді болған. Ол қаладағы ең көркем қыз Әминаға үйленеді. Әминаның жүктілігіне екі ай толған кезде Абдулла Мединеде 25 жасында қайтыс болады.