Мүслімді Куфаға жібергеннен кейін Хусейн осы жайды баяндау үшін әпкесіне келеді. Хусейннің шешімі Сакинаға ұнамайды. Бауырынан мухаррам аяқталғанға дейін, құрбан-байрамды өткізіп, ашура күніне дейін бөгелуді сұрайды. Себебі Сакинаның есіне атасының айтқандары түсіп қорқып қалғанды. Сакина Хусейнге: «Хусейннің қаны мухаррам айында төгілетіні туралы атамыздың ауызынан естіп едім. Жәбірейіл періште атамызға ақ топырақ әкеліп: «О Мұхаммед, осы топырақтан Хусейн жаратылды. Оның қаны да осы топыраққа төгіледі. Хусейннің өлер күні жақындағанда осы ақ топырақ қызыл түске еніп, қанмен араласады» - дегенін естідім»-дейді.

Пайғамбарға Жәбірейіл періште берген сол топырақ Сакинада сақтаулы еді. Сакина топыраққа қарағанында ақ топырақ қызыл түске еніп, қанмен араласқанын көреді. Көзінен жас төгіліп, тым болмаса мухаррамның соңына дейін бөгелуді өтінеді. Хусейн сапарын кейінге қалдыруға келіспейді. Апасына: «Егер Алла Тағаланың шешімі осындай болса мен бойұсынамын. Ирак халқын қиыншылықта қалдырып, уәдемді бұзбаймын»-дейді.

Хусейннің ниетін білген жұрттың бәрі оны райынан қайтаруға күш салып бағады. Умар ибн Харс, Ибн Аббас, Абдуллаһ ибн Зубайр, тіпті Медине халқы да райынан қайтуды сұрайды.

         Қаншама елдің өтінішіне қарамастан, Хусейн шешімін өзгертпейді. Бұл хижра бойынша 60-жыл, зульхиджа айының сейсенбісі болатын. Онымен бірге Меккеден ахль аль-байттардың (Пайғамбардың тікелей ұрпақтары) қатарынан сексен екі адам ере шығады.

         Хусейн жол бойында Ирак жақтан келе жатқан бір жолаушыны кездестіріп, одан Ирактағы жаңалықтарды сұрайды. Жолаушы: «Халықтың қылышы бану Умаййаттпен, ал жүректері сенімен бірге»-деп жауап береді.

Жол жөнекей суы бар жерге тоқтағанда Абдуллаһ ибн Мутиді жолықтырады. Хусейннің Иракқа бара жатқанын білген Ибн Мути: «Егер сен халифатты қайтаруды талап етсең олар сені аямайды. Алла үшін сұраймын, өз өліміңе барма»-деп жалынып, кері қайтуын өтінеді. Хусейн оны да тыңдамайды, себебі Алланың алдына дайындап қойғанын сезген еді. Ибн Мутимен де қоштасып, жолын жалғастырады.

Таглабиййат жеріне аялдағанда Хусейн Мүслімнің өлімі туралы хабар алады. Көзіне жас ала отырып, Мүслімге арнап дұға оқып: «Алла Тағаланың саған қатысты шешімі жүзеге асқан екен, біз де сенің соңыңнан ереміз»-дейді. Куфалықтардың уәдесінде тұрмағаны жанына қатты батады. Бірқатар серіктестерінің кері қайтуға үгіттегеніне қарамастан, алға жылжиды.

Осы жағдайлардың бәрінен кейін Хусейн соңынан ергендерге: «О адамдар, егер кері қайтқыларың келсе, қалағандарың болсын. Менен қорқып, бұл жерде аялдап қалмаңдар, кері қайтамын дегендерге рұқсат»-дейді. Сол түні қайтқысы келгендер қызармас үшін барлық отты өшіртеді. Біраз адамдар сол арада кері қайтады. Солай Хусейннің қасында ахль аль-байттардың қатарынан сексен екі-ақ адам қалады. Сол серіктестерімен бірге Хусейн алға жылжиды.

         Куфаға жетуге екі күндік жол қалғанда Хусейннің алдынан мыңдық жасақпен Хурру Райахи шығады. Ол Убайдулланың тосқауыл болу үшін жібергенін айтады. Сонда Хусейн Куфа халқының өтінішімен келе жатқанын жеткізеді. «Егер куфалықтар антынан тайса, мен кері қайтамын»-дейді. Хурру бұл жөнінде ештеңе білмейтінін айтып ант-су ішеді. «Мен саған жамандық тілемеймін, бірақ маған сені жібермеу туралы бұйрық берілді. Сен менен әрі, басқа жаққа бар, мен сонда сені көрмедім деп айтайын. Сен үшін қолымнан келер басқа шара жоқ»-дейді Хурру. Хусейн Хурру Райахидің сөзіне құлақ асып, ат басын басқа жаққа бұрады. Ол Хиджазға қайтпақшы болады.Т аң ата Хуррудың әскерімен қайта жолығады. Хусейн бұл ісінің жөнін сұрайды. Хурру: «Ибн Зийад саған жол ашып бергенімді біліп қойды. Сені ұстау туралы бұйрық берілген хат жолдады. Менде таңдау да, басқа жол да қалмады»-дейді.

         Хусейн аттан түсіп, тоқтаған елдімекендерінің қалай аталатынын сұрады. Айналасындағылар бұл аймақтың Карбила аталатынын айтады. Сол кезде қалтасынан әпкесі берген топырақты алып шығып, осы жердің топырағымен салыстырады. Екеуінің иісін салыстырып, екеуі бір топырақ екенін түсінеді. «Бұл жер – менің қаным төгілетін, сақалым қанға боялатын, бала-шаға тұтқынға түсетін, туысқандарымның жаудан жеңіліс табатын жері»-дейді. Оның бұл сөзі жақындарының көзіне жас алдыртады. Сонда Хусейн: «О менің туысқандарым, жыламаңдар! Мен кетсем де сендер қаласыңдар, беттеріңді тырнап жыламаңдар. Жаратушы бар»-дейді. Содан кейін кереуеннің жүгін шешіп, осы жерге жайғасуға бұйырады. Олар алдымен Хусейннің шатырын, сосын қалған шатырларды тігеді...