Әбу Ханифаның Пайғамбар (с.ғ.с.) немересімен диалогы 
Әбу Ханифа Пайғамбарымыздың (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) немересі – Мұхаммед Бакирмен алғашқы рет Мәдина қаласында жолыққанда, Мұхаммед Бакир: 

– Сен Алла елшісінің (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) дінін, хадистерін қиястан төмен санайды екенсің, солай ма? – деп сұрайды. Әбу Ханифа : 

– Құдай сақтасын, бұлай болуы мүмкін емес? – дейді. Сонда Мұхаммед Бакир: 

– Мүмкін өзгерткен шығарсың? 

– Мұндай жаладан Аллаға сыйынамын. Сіз өзіңіздің деңгейіңізге лайық орынға отырыңыз, мен де өз орныма отырайын. Шын мәнінде, мен сізді сахабалар өз арасында атаңызды (Пайғамбарымызды (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) қалай құрметтеп сыйлағанындай құрметтеп, сыйлаймын» деп құрмет көрсетті. Осыдан кейін Мұхаммед Бакир тізе бүкті. Әбу Ханифа оның алдында жүрелей отырып оған: 

– Сізге үш сұрағым бар, соған жауап бересіз бе? – деп оның келісімін алған соң сауалдарын қойды. 

– Әйел әлсіз бе, жоқ еркек пе? Мұхаммед Бакир: 

– Әйел. 

– Әйелдің атадан қалған мұрадан үлесі қанша? 

– Ер кісі екі пай алса, әйел бір пай алады. 

– Бұл атаңыз Пайғамбардың (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) сөзі емес пе? Егер мен дінбұзар болсам, қияс жолымен ер кісінің үлесін бір, ал әйел кісінің пайын екі есеге арттырар едім. Өйткені, әйел заты әлсіз, табыс табу мүмкіндігі аз, ал ер кісінің әйел затына қарағанда күш-қуаты мол. Еңбек етіп, мол табыс таба алады. Бірақ, мен қияс жасамаймын, аят пен хадис болса, осылармен амал қыламын. 

– Ең абзалы намаз ба, әлде ораза ма? 

– Намаз. 

– Атаңыздың айтқаны осылай. Егер мен оның дінін бұзған болсам, әйел хайыздан (етеккірден) тазарғаннан кейін намазының қазасын өтеуге әмір берер едім. Оразасының қазасын өтеттірмес едім. Бірақ, мен осындай жолмен, яғни, қияспен өзгеріс енгіздім бе? 

– Зәр лас па, әлде ұрық па? 

– Әрине, зәр лас. 

– Егер мен атаңыздың дінін өзгерткен болсам, зәрмен былғанған денені бастан-аяқ жуындырып, ғұсыл алуды, ал ұрық бөлінген адамға тек дәрет алуды бұйырар едім. Бірақ, мен хадиске теріс көзқарасымды таңып, қияспен Алла елшісінің (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) дінін өзгертуден аулақпын. Дінде мұндай өзгеріске жол беруден Алла бізді сақтасын! – дейді. 

Осыдан кейін Мұхаммед Бакир орнынан тұрып, Әбу Ханифаны құшақтап, маңдайынан сүйді . 

Алау ӘДІЛБАЕВ

Жәрібейіл (ғ.с) тозақ жайлы  не деді?

Бір күні Алла елшісі (с.ғ.с.) Жәбірейілден (ғ.с.) тозақ жайлы сұрайды. Жәбірейіл (ғ.с.) ол туралы ұзақ түсіндіріп береді. Оның айтқандарына шыдай алмай талып қалған Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) сәлден соң есін жиып:
       –  Ей, Жебірейіл! Осыншама сұмдық бәлекетті жерге менің үмметім кіре ме? - деп сұрағанда Жәбірейіл (ғ.с.):
       –  Иә, үмметіңнен үлкен күнә жасағандар жәһаннамға кіреді, - дейді.
       Сонда Алла елшісі (с.ғ.с.) көп жылайды. Бөлмесіне кіріп алып, тек намазға ғана шығып, одан басқа уақытта ешкіммен көріспей қояды. Сыртқа шықпағанына үш күн болғанда хазіреті Әбу Бәкір (р.а.) келіп есігінен:
       –  Расулланы көруге бола ма? - деп дауыстайды. Бірақ іштен жауап болмаған соң жылап жылап қайтады.
       Сосын хазіреті Омар (р.а.) келіп, әлгі сөзді қайталайды. Ол да қайтады.
       Сосын хазіреті Фатима (р.а.) келіп:
       –  Алла расулы! Мен қызыңыз Фатимамын, - дейді. Есікті ашқан әкесінің жүзі боп-боз болып, жүдеп кеткенін көріп Фатима (р.а.):
       –  Әкешім, сізге осыншама не болды? - деп сұрайды.
       Сонда Пайғамбарымыз (с.ғ.с.):
       – Маған Жәбірейіл (ғ.с.) келіп тозақ жайлы айтып берді:
       Бұл дүниеде күнә жасағандар жәһаннамға әкетіліп бара жатқанда «Уа, Мұхаммед! Уа, Мұхаммед!» деп бақырып, құлындаған дауыстары шығады. Бірақ тозаққа жақындап тозақ періштелері көрінгенде олар мұны ұмытып қалады.
       Періштелер:
     –  Сендер кімсіңдер? - деп сұрайды. Олар:
     –  Біз өздеріне Құран түскендерденбіз және рамазанда ораза ұстағандарданбыз, - дейді.
       Періштелер:
     –  Құран Кәрім Мұхаммедтің (с.ғ.с.) үмметтеріне түскен ғой, - дейді.
       Сонда Пайғамбарымыздың (с.ғ.с.) есімін естеріне қайта түсіріп:
     –  Біздер Мұхаммедтің (с.ғ.с.) үмметіненбіз, - дейді.
       Періштелер:
     –  Құран Кәрімдегі Алла тағалаға қарсы шыққандардың жағдайын білдірген аяттардан хабарларың бар ма еді? - деп сұрайды. Олар:
     –  Бар. Бірақ біз ғапылдыққа салындық. Шайтанға мойынсұндық, - дейді.
       Өздерінің сол күйлеріне қатты өкінеді. Періштелерден рұқсат сұрап, өкініштен ұзақ жылайды. Жылай-жылай көз жастары таусылады. Сосын көздерінен қан аға бастайды.
       Сонда періштелер оларға:
     –  Босқа жылайсыңдар. Егер дүниеде осылай жылағандарыңда пайдасы болар еді, қазір жыламайтын едіңдер, - дейді.
       Сосын періштелерге: «Оларды жәһаннамға таста!» деген әмір келеді...